Telkens ik me furieus voel vanbinnen en een daad van verzet wil verrichten - tegen Rusland, tegen Israël - uit protest tegen een overmacht, de macht van de sterkste, denk ik terug aan het 5-cent stuk (een stuiver noemde men dat in de gulden-tijd) dat ik op een spoorwegrail legde, met beelden van ondergedoken oorlogshelden in mijn hoofd, partizanen, die goederentreinen lieten ontsporen in films. Als jongen identificeerde ik me met die strijders. Dat platgewalste muntje bewaar ik in mijn bureaula en tempert mijn onmachtige woede. Mijn kracht ligt in het kleine, in het juiste woord tegen iemand zeggen, of het te schrijven, om te overtuigen en op dat oneerlijke kwaad in de wereld te wijzen.
Reactie plaatsen
Reacties