Ik weet het even niet. Hang ertussen, tussen alle overdenkingen, onaffe gedachten, halve woorden. Ken je dat? Het lijkt allemaal niet zo belangrijk, of ik alles vanuit de losse pols kan doen, het er niet op aan komt. Ik weet dat het overwaait, dat het morgen voorbij zal zijn. Maar we zijn vandaag. Vanmiddag moet ik naar een begrafenis. Triest. Vanmorgen moet ik eerst roeien - op zolder, niet op het water - en boodschappen doen, kervelsoep maken voor na de begrafenis. Het lijkt allemaal duidelijk en toch laat ik het fotovakje wit vandaag, want ik weet het even niet.

Jaren geleden zong Herman van Veen het liedje 'Windstil' met een tekst van Rob Chrispijn. Het is windstil ... Geen blad beweegt ...

Weet je wie ik gisteren in de late namiddag tegenkwam? Waar ik het op 16 juni reeds over had? Het echt Hollands meisje. Ze was er heel de tijd natuurlijk, op de ijskast, maar nu was ze anders, in een andere dimensie, zeg maar.

Is er iets mooier in de wereld dan bloeiende rozen in de tuin, in de heggen op het land, slingerend in de oude perelaar, geurend over de pergola, welriekend in de avondlucht.

Dit is mijn buurman. Hij staat op drie meter van mijn werkkamer en gluurt bij me naar binnen. En ik gluur naar hem vanachter mijn toetsenbord. Zo zijn we maatjes. Zijn naam is Koelreuteria, hij komt uit China. Een vreemdeling dus, net als ik. We verstaan elkaar niet maar begrijpen elkaar goed.

De wind is weg, vertrokken. Geen blad beweegt. De wolken en de regen zijn gebleven.Waar is de wind heen, zou een kind vragen.

Het regent en daar had ik niet op gerekend. Ik moet deze dag over het hoofd hebben gezien toen ik het weerbericht raadpleegde en enkel zonnige dagen zag die elkaar opvolgden, wel een week lang.

Ik schreef een aantal boeken, van korte poëtische notities tot praktische of filosofische tuinboeken en een mijmerend wandelboek. Schrijven is mijn leven geworden, ik wil het nog meer leren, beter kunnen en blijf er dagelijks aan werken, tot ik hopelijk binnenkort daarin iets bereik.

Ik ben eruit.

Afgelopen zaterdag schreef ik over het vierkant en plaatste er vier vierkante foto's bij. Ik merk dat ik van foto's van vier hou, ook van de benaming, foto's van vier. Het bestaat niet en toch begrijp je meteen wat er wordt bedoeld. Ik heb er gelijk een paar van gemaakt en ze onder een aparte knop gezet., bovenaan. Veel kijkplezier.