Soms kan ik naar iets kijken alsof ik het nooit gezien heb, terwijl het zich in mijn dagelijkse omgeving bevindt. Dit schilderij ken ik mijn hele leven; het hing bij mijn ouders aan de muur en als we aan tafel zaten keek ik erop. Nu hangt het bij mij thuis. Ik weet niet hoeveel keer ik het zag en wat ik er allemaal bij gefantaseerd heb. Daar leent het zich voor.

Het  lasige met een weblog - vind ik - is me de lezer voor te stellen. Die is anoniem. Hiervoor, op Facebook, kon ik gezichten zien, de namen, kon ik naar hun pagina gaan en lezen wat zij gepost hadden. Hier niet.

Zaterdag. Spelletjesavond. We doen ‘Het Woordjesspel’. Wie kent er een mooi woord?

Ik heb de pagina 'NIEUWS' toegevoegd (knop bovenin) die ik regelmatig zal aanvullen en vernieuwen met de hoofdpunten die op de agenda staan, wissewasjes, vooruitzichten die relevant genoeg zijn voor anderen om te lezen. Tenslotte, als je nieuws hebt te vertellen gebeurt er wat en ben je aan het leven. Goed, een APK keuring is ook wat, maar geen nieuws. 

Gisteren was ik op stap met mijn twee dochters. Eerst lunchen in Amsterdam, trammen naar het Stedelijk Museum, verloren lopen tussen de kunst. Je wordt er gedwongen te kiezen, kijken of doorlopen, eerst 1950 - 1980 of 1980-heden. Mooi of lelijk, interessant of saai, decoratief of inhoudelijk. Ze zouden alle bordjes moeten weghalen en iedereen vrij laten en die audiotour moeten verbieden (links ziet u, hij bedoelt dat, haar compositie is … ). Verplichte wegen van kijken, niks vrij, niks John Berger ( Ways of seeing ). Dat probeerden wij wel, vertelden elkaar wat we zagen, wat we vonden. In elk geval dat het een rommelig museum is (vonden zij), dat de Beeldentuin in de hal een aanfluiting is (vond ik). Het was er druk, veel mensen op zoek naar inspiratie.  We wandelden naar het Vondelpark. Rondje gemaakt tussen de kale bomen en ik vertelde dat ik er regelmatig geweest ben met mijn cursisten Tuinontwerp. Analyses maken, de problemen van de veengrond bestuderen, van de keuze tussen de stijl van het historisch ontwerp (scherpe waterranden) en de huidige voorkeur voor natuur en ecologie (natuurrijke waterranden). Tot de zon daalde en alles roodoranje verkleurde. Dan taart en thee bij Keyzer naast het Concertgebouw, praten over het museumbezoek (dat al verleden aan het worden was). Trammen door de stad (rechtstaand, wat me aan mijn jeugd in Antwerpen deed denken, Tram 7) en weer naar huis gereden. De foto blijft als zoete herinnering.  

Na een proefperiode van een paar dagen, waarin wat technische mankementen aan mijn kant naar voren kwamen (ik zie mezelf weer voorovergebogen staan over de geopende motorkap van mijn eerste auto, terwijl ik denk, bougies, wat zouden bougies zijn, waar zitten de bougies?) start ik nu definitief op 1 februari met dit weblog. Het amuseert me, elke dag iets bedenken, die discipline, die keuze maken, de andere aspecten. Geen reacties, of toch bijna geen, en dat is anders dan Facebook wat ik hiervoor deed. Een duimpje is zo snel gezet, een tekstje invullen is lastiger, geëngageerder. En omdat het vanmorgen geijzeld heeft start ik met een witte foto. Ik hoop dat Puck Pieterse (23) vandaag wereldkampioen crossen wordt, jong talent moet het overnemen. Dat maakt me - om een voor mij onverklaarde reden - altijd blij.

De week (t/m 5/2) is de Week van de Poëzie. Dus heb ik in mijn voorraad gegrabbeld en voeg hier mijn kleine bijdrage toe.