Gistermiddag op het dak van het Depot in Rotterdam heerste een grootse lichtheid, fragiel. Door het spiegelende gebouw, de fijne berkentakken, de blauwe lucht. Mooier dan het protserige gebouw zelf, dat ik lelijk vind, opdringerig, bedacht om op te vallen. Daarboven heerst het tegengestelde.
Toch vroeg ik me af of je zomaar bomen op een dak kunt planten, of je daarmee een grens overschrijdt. Het is tenslotte alleen voor het plezier.
Reactie plaatsen
Reacties