Het gebeurt maar een paar keer per jaar dat ik zulk sprankelende foto kan maken in de tuin. Hier de gele lis, die kort bloeit. Ze zijn giftig voor de mens en toch zuiveren ze het water waarin ze groeien. Fier, standvastig, voor even. Ze verwelken terwijl ik het zie, verdorren, verbruinen, en na enkele dagen blijft er niets van over en zoek ik verbaasd naar ze.
Volgend jaar, denk ik berustend, volgend jaar komen ze terug, nog mooier, nog sprankelender.
Reactie plaatsen
Reacties