Dikwijls denk ik aan Picasso. Dat komt waarschijnlijk door het bezoek niet lang geleden aan Andalusië en het Picasso Museum in Malaga. Want ik ken Picasso heel mijn leven, kwam zijn werk tegen, zag de Guernica in Madrid, de Harlekijnen in Bazel, las Leven met Picasso van Francoise Gilot, analyseerde hem in mijn cursussen. Dus waarom nu meer dan vroeger? Wat me nu pas duidelijk wordt is zijn intelligentie in zijn werk, hoe hij keuzes maakte en de zaken die afleiden verdoezelde. Niet omdat hij ze niet kon schilderen maar omdat hij niet wilde dat ze aandacht kregen. Daardoor heeft zijn werk die bepaalde helderheid.
Kijk eens naar deze afbeelding (houtskool en olieverf op doek), van zijn vrouw Olga (klik erop om te vergroten), naar haar borst, haar schoot, haar handen, haar knie. Juist, die zijn er niet. Ik had het eerst niet gezien, maar Picasso liet ze weg, omdat ze niet passen in hetgeen hij van haar wilde uitdrukken. Hij maakte ze eenvoudig wit, en laat ze ons zelf invullen in onze geest. Daarvoor maakt hij haar jurk speels, met diep donkerblauw en vaag lichtblauw, met als contrast het oker van de stoel en haar haren. Meer niet. Een trucje. Geniaal. Om de hele dag naar te kijken. Dan moet je naar Malaga. Of op mijn weblog blijven. Wel klikken om te vergroten.
Reactie plaatsen
Reacties