Ik ben eruit.
De muziek die het best bij me past, die mij vertegenwoordigt zal ik maar zeggen, is niet iets van The Beatles - wat ik lang dacht - maar het derde deel van de 3de symfonie van Johannes Brahms. Pocco allegreto, een beetje opgewekt.
Dat past me. Het begint meteen duidelijk, met een draai, een zwier, en is vertrokken. Paajom … Als je niet oplet heb je de boot gemist. Helder en overzichtelijk. Paajom … de melodie draait en keert, wringt zich overal tussen, een spleet, een kier, over een richeltje. Steeds in beweging, steeds verder, zonder te stoppen, al herpakt ze zich en gaat weer verder, zonder echt opnieuw te beginnen, verder met dat wat nu geweten is, maar dan beter. Paajom … oneindig door, met energie, maar niet te veel, niet om mee te bluffen, geen aanstellerij, eerder bescheiden. Paajom … Hoe kon iemand mij al gekend hebben terwijl ik nog niet geboren was, iemand die stierf 54 jaar voor ik op de wereld arriveerde, en mij reeds perfect weergaf in een stuk muziek. Paajom …
Wil je mij leren kennen, zoek maar eens op, liefst in de uitvoering van Barenboim of Haitink. Die zwieren ook. Paajom ...
Reactie plaatsen
Reacties