Het lijkt makkelijk. Je maakt een zwart-wit film met drie personages. Je laat ze wat dagelijkse dingen doen en vertellen over het laatste boek dat ze hebben gelezen. Liefst door elkaar zodat er een nieuw verhaal ontstaat. Je zet een fles wijn op tafel, laat een man een vers brood breken en een meloen snijden. De vrouw, want het derde personage is altijd een vrouw, geef je een zwarte jurk en je laat haar af en toe iets opschrijven. In een klein schriftje. Daarna kijkt ze telkens verbaasd op, met grote ogen. Daar neem je keer op keer een close-up van. Na ongeveer 10 minuten lopen ze alle drie de tuin in en jij met draaiende camera achter ze aan. Zorg ervoor dat je tegen de zon in staat met je camera.
Er komt nog een fles wijn, die straks zal omvallen. Voor de symboliek. De mannen spreiden een deken uit in het hoge gras. Je zult later het geluid van zoemende bijen toevoegen aan het beeld. De vrouw loopt iets verder weg de tuin in, liefst langs wasgoed dat stil hangt te drogen in de zon. Daar zegt ze, terwijl ze zich omdraait, dat ze nooit terug zal gaan. De mannen vertellen ondertussen over vroeger. Toen ze jong waren en vol plannen. Dat ze die plannen opnieuw willen hebben. De fles wijn is nu half leeg. Let erop dat er enkele stapels losse stenen en tegels in de tuin liggen. Dat is voor een andere symboliek.
In de verte klinkt de kerktoren. Een begrafenisstoet trekt achter de tuinmuur voorbij. We zien een glimp tussen het hekwerk van de oude poort.
De vrouw gaat weg, de wijnfles valt om. De vrouw zwaait met de arm zonder dat ze zich omdraait, ze weet dat de mannen kijken.
De mannen zeggen dat ze morgen zullen beginnen.
Je noemt de film ‘ Twee vrienden’. Het klinkt nog mooier in het Italiaans.
Reactie plaatsen
Reacties