De vrouw liep op me af, zoals in een film wel eens te zien, verwonderd om wat er met haar gebeurde. Ze hield haar linkerhand vooruitgestoken waar een grote vlinder op zat, de vleugels opengespreid. Ik moest aan het woord ontvankelijk denken, waarom weet ik niet. Een viervleugelige, ging het door mijn hoofd, alsof ik terug op school zat, want dat had ik geleerd. Dat kwam waarschijnlijk door de educatieve omgeving waar ik was, de vlindertuin van de universiteit van Utrecht. (Zeg je eigenlijk nog Uni, of is dat Duits?)
Malachietvlinder, las ik op het bordje, het is de Siproeta stelenes, zei ik hardop, waarmee ik enige afstand tot de uitgestoken vrouwenhand nam.
Reactie plaatsen
Reacties