Je hebt stilte veraf, wanneer je naar een landschap kijkt waar niets beweegt en geen geluid te horen valt. En je hebt stilte dichtbij, om je heen, als een cocon. Die is eerder klein, een stilte die raakt aan intimiteit.
Dat is stilte die je beneemt. Zoiets kan die van veraf niet. Het is als luisteren in een schelp. Je denkt de zee te horen, de branding in de verte, maar in werkelijkheid hoor je de echo van frequenties van geluid uit je omgeving, die door de vorm van de schelp gefilterd worden. Je hoort je eigen wereld, al is het slechts gedeeltelijk, als een heimwee.
Reactie plaatsen
Reacties