Solitair

Wij noemen hem in gewone mensentaal de solitair. Een boom die alleen staat in het landschap.

Een woord dat net iets langzamer en nadrukkelijker wordt uitgesproken dan gewoonlijk. Meestal staat het woord aan het einde van een zin, nooit vooraan en zeker niet middenin. Men zegt niet: een solitair is een sterke boom. Men zegt: het is een sterke boom de solitair. Uit bewondering? Ontzag? Onze achting is groot voor alles en allen die alleen op de wereld bestaan. Alleen maar niet in eenzaamheid. Wel solitair maar niet in solitude.

Hij bepaalt tevens het landschap rondom hem. In het Duits noemt men dat een Raumbilder. Dat zal ik niet vertalen, want zoals met meer Duitse woorden hoeft dat niet. Die woorden bestonden nog voor wij mensen op aarde verschenen. Gestaltungsmittel is ook zo een woord. De boom als Gestaltungsmittel, de boom als Raumbilder. Je snapt het direct. Als je het niet snapt is dat waarschijnlijk omdat je het niet wilt snappen en dan hoeft het dus ook niet te worden uitgelegd.