Is het je opgevallen dat je ergens kunt zijn, in een bos, een akkerrand, bij het voetveer of op een parkeerplaats langs de snelweg, en dat pas wanneer je een vogelgeluid hoort dat moment daadwerkelijk bestaat. Alsof er een signaal wordt gegeven. Dat daarvoor de dingen wel aanwezig waren, maar zonder verband. Door dat geluid - een gekras, een gefluit, een ge-oehoe, een geschreeuw - is er een hiërarchie in de wereld om je heen, met rangordes, met grenzen, zonder ontsnapping. Het zijn de kraai, de buizerd, de tjiftjaf, de leeuwerik die je bewust maken van de wereld om je heen. Momenten die een eeuwigheid in zich dragen.
Reactie plaatsen
Reacties