Als plant hoort de Iris bij de vaste planten, als bloem bij de wonderbaarlijken. De lange zwaardbladeren hebben de grond opengesneden en pas dan verschijnen de bloemen. Ze krullen en draaien en openen zich kwetsbaar. Zoals alleen tedere schoonheid kan zijn. Maar wat een kracht stroomt er uit die voluptueuze vormen. Ze nodigen uit om dichterbij te komen, om te kijken. Verleidelijk zoals de Griekse Sirenen de schepen lokten. Van oorsprong horen Irissen in vochtige moerassige broekbossen thuis. Nu fladderen ze in elke tuin, maar zelden als groep. Toch zijn ze samen op hun sterkst, komen hun wulpse en wellustige bloemen het ontembaarst tot hun recht. De kleurnuances verzachten hun erotische uitstraling tot een sensueel genot.
Het zijn de slavinnen van de tuinarchitect.
Reactie plaatsen
Reacties