Wanneer ik mijn weblog bekijk lijkt het een verzameling losse ogenblikken die allemaal op zichzelf staan. Dat komt door de fotootjes, netjes en vierkantig naast elkaar, aparte hokjes. Een collectie eenzame gebeurtenissen.
In het echt gebeurt het echter niet zo. Al die momenten zijn verbonden met onopvallende snoeren, levensbanen, zoals spinnendraden in de lucht waar je soms tegenaan loopt. Ze geven prikkels door, lucht en adem door, energie, aanleidingen. Zonder elkaar zouden die stukjes niet bestaan, losse woorden blijven. Wat de foto van het kunstwerk ‘Shouting is breathing’ van Honore d’O in het Middelheimmuseum in Antwerpen weergeeft. Dat werk maakt duidelijk dat zaken met elkaar verbonden zijn, al zien wij dat normaal niet. Onlangs merkte ik dat het kunstwerk een andere plaats heeft gekregen, minder sprekend. Toen was het nog dominant aanwezig en kwamen de zaken die verbonden werden helemaal niet aan bod. Op mijn weblog is dat tegenovergesteld, daar gaat het enkel om de ogenblikken, de gebeurtenissen. Fragmenten in de tijd. Die we vandaag weer kunnen beleven.
Reactie plaatsen
Reacties