Weet je wie ik gisteren in de late namiddag tegenkwam? Waar ik het op 16 juni reeds over had? Het echt Hollands meisje. Ze was er heel de tijd natuurlijk, op de ijskast, maar nu was ze anders, in een andere dimensie, zeg maar.
Ze kwam met de late zon mee, geprojecteerd op de muur. Ik zag meteen dat zij het was, al merkte ik nieuwe aspecten aan haar, een ander karakter, minder boertig. Ze leek gedurfder en niet zo afwachtend. Iets wat Zuid-Europese vrouwen hebben. En de Hollandse, die hebben dat ook, die durven alles. Die zijn olijk, schalks, ietwat ondeugend. Dat is nog net iets meer dan gedurfd, dat is gedurfd met een handspiegel. Zelf beschouwend. Alsof ze testen welk effect het heeft wat ze zeggen, hoever ze durven te gaan. Effect op zichzelf en effect op de wereld. En op mij natuurlijk, die verlegen jongen die daar zo lijdzaam in de keuken stond.
Reactie plaatsen
Reacties