Ik weet het even niet. Hang ertussen, tussen alle overdenkingen, onaffe gedachten, halve woorden. Ken je dat? Het lijkt allemaal niet zo belangrijk, of ik alles vanuit de losse pols kan doen, het er niet op aan komt. Ik weet dat het overwaait, dat het morgen voorbij zal zijn. Maar we zijn vandaag.
Vanmiddag moet ik naar een begrafenis. Triest. Vanmorgen moet ik eerst roeien - op zolder, niet op het water - en boodschappen doen, kervelsoep maken voor na de begrafenis. Het lijkt allemaal duidelijk en toch laat ik het fotovakje wit vandaag, want ik weet het even niet.
Reactie plaatsen
Reacties