Gisteren reed ik om Rotterdam-Zuid heen, richting Den Haag, een gebied van Nederland waar ik nooit kom en alles vreemd is. Daar dacht ik terug aan mijn bezoeken aan Oost-Duitsland, de wereld achter het IJzeren Gordijn, een onpersoonlijk land, streng en gecontroleerd.
De Tweede Kamer ging vandaag de strengere asielwet behandelen en ik dacht aan die vergeten uitdrukking, ‘het is mij vreemd te moede’.
Reactie plaatsen
Reacties