Gisteren reed ik om Rotterdam-Zuid heen, richting Den Haag, een gebied van Nederland waar ik nooit kom en alles vreemd is. Daar dacht ik terug aan mijn bezoeken aan Oost-Duitsland, de wereld achter het IJzeren Gordijn, een onpersoonlijk land, streng en gecontroleerd. Ik dacht ook aan dat de Tweede Kamer de strengere asielwet zou behandelen en ik dacht aan die vergeten uitdrukking, het is mij vreemd te moede.
Reactie plaatsen
Reacties