Hier loop ik een schilderij van Anton Mauve in. Hij schilderde de bewegingen op de heide, het landschap rondom Laren. Hij had hier kunnen staan, op dit perspectief. Dit is de Westerheide tussen Laren en Hilversum, waar de hoofdpersonages uit het boek dat ik schrijf hun jeugd doorbrachten, speelden in een eigen wereld. Tibo, Maas, Wessel, Olaf en Impi. Ze zijn me vertrouwd aan het worden. Dus moest ik de heide nog een keer bezoeken , de zandpaadjes beter leren kennen, de dennen en de berken, het dorre gras, de heidestruikjes. Er heerst een andere dimensie, weids, vol avontuur. De televisietoren Smilde staat als een kerktoren in de verte. Dominerend als het nieuwe woord.
Hoe ga je denken als je hier elke dag rondloopt, elke dag doorheen fietst, de zandhagedissen en veldleeuweriken kent.
Reactie plaatsen
Reacties