We hebben hier een klein kerkje in de wijk, die vroeger een klein dorpje was, en later opgeslokt werd door de stad. Dat klein kerkje heeft een klein torentje en daarin hangt een klein klokje, dat elk uur slaat. Sinds ik hier woon hoor ik onbewust dat signaal. Vroeger ging dat dag en nacht door, nu van zes in de ochtend tot elf in de avond. Dat geluid geeft verbondenheid met anderen die het ook horen, al weet je niet wie of waar. Net zoals wanneer je de maan ziet schijnen je weet dat er ergens nog iemand is die naar de maan kijkt. Je bent nooit alleen.
Reactie plaatsen
Reacties