Woorden zijn een vorm van bedrog, las ik ooit en het bleef me bij. Woorden zijn mijn bezigheid, mijn instrumenten, zijn het gif dat ik gebruik. Natuurlijk zijn dat ook mijn houding, mijn gebaren, mijn toon. Maar in de eerste plaats mijn woorden. Ik misleid jullie ermee, ik lok jullie ermee, anders was je al opgestaan en weggelopen. Maar ik zei - heel stilletjes, om het meer aandacht te geven, dat is een trucje - ik zei: 'Ik zal je iets vertellen', en je wachtte erop, omdat je nieuwsgierig bent, en er niet tegen kunt iets niet te weten. Je geloofde in mijn belofte, in mijn woorden. Toch zijn het maar klanken, zoals een hond blaft of een koe loeit of een chimpansee klanken uitstoot. Geluiden in een bepaalde volgorde, meer niet.
Inklapbare rolcontainers. Hoor je?
Deze klanken bij elkaar - ik spreek nadrukkelijk In-klap-bare-rol-con-tai-ners hebben voor ons een bepaalde betekenis. Een Zweed begrijpt er niets van. Of een koe, of een chimpansee.
Reactie plaatsen
Reacties