Een vijvertje. Of het symbool van een vijver. In een tuin, het arboretum Oostereng, in 1911 ontworpen door Leonard Springer. Ik was er gisteren en hou niet zo van Springer, maar hij is heel beroemd dus ik zwijg. Dit vijvertje vind ik wel heel mooi, het is meer een gebaar, een boodschap. Zo strak in een leeg grasveld, afgebakend, vormgegeven. Amper weerspiegelt het de hemel en de wolken, die worden verdrongen door de waterlelies. Het is dus een diep vijvertje - bijna een meter - anders groeien de wortels van de waterlelies niet. Ook mooi is het spoor van water dat wegloopt, wegspringt, ontsnapt. Er is spanning, alles staat op knappen, intens.
Ik kan er niet aan voorbij, moet even kijken en maak een foto. Voor mijn verzameling ronde vijvertjes.
Reactie plaatsen
Reacties