Gisteren stond er een regenboog. Hij stond er echt, niet even, maar wel een kwartier. Niet zo van snel, snel, kom kijken, maar van als je na de afwas eens naar buiten wilt zien, dan staat daar een regenboog. Na de afwas ja, het was begin van de avond. Kwart voor acht. Bij jullie ook?
Immens, parmantig, statig. Niet verlegen of romantisch, niet iets waarvan je zegt, kom we lopen er eens naartoe, maar tronend boven de huizen uit. Geen sprookjes of wensen, gewoon keihard, beursgenoteerd.
Ik heb hem niet gemeten, want het was een hij (altijd trouwens, niet alleen gisteren), maar hij was immens. En hij was dubbel ook nog. Alle kleuren waren goed te zien, banen naast elkaar, stralend. Wat opviel was dat de hemel binnenin, in de boog, lichter was dan erbuiten. Dat wist ik niet.
Een fenomeen.
De rest van de avond viel in het water van simpelheid.
Reactie plaatsen
Reacties