Hoe dikwijls gebeurt het niet dat je overvallen wordt door de herinnering aan een bepaalde plek waar je ooit geweest bent. Geen Eiffeltoren, geen Sint Pietersplein of geen Dom van Milaan. Juist die bijna vergeten plekjes, die momenten van onoplettendheid tijdens een reis. Waarom verschijnen die zo haarscherp voor de geest, zo herkenbaar dat ze zelfs een behaaglijk gevoel van thuiskomst verlenen. Wat gebeurde er op dat moment, terwijl je zocht naar het toilet op een vlieghaven, een koffie bestelde in een wegrestaurant, of door een anonieme hotelgang liep.
Niets. Juist. Het waren privémomenten. Jij bent de enige die ze herkent wanneer ze opduiken uit de vergetelheid.
Intieme flitsen, niet langer dan een seconde, en die een dualistische gevoel geven van vertrouwdheid en vervreemding tegelijkertijd. Het zijn de niemendalletjes van de chronologie.
Reactie plaatsen
Reacties