Soms vind ik er eentje terug, per ongeluk. Een foto die ik maakte en die naar de vergetelheid was afgezakt. Van blijdschap spring ik op en ben terug daar, in het moment toen ik de foto maakte, of eerder nog, in het moment toen ik besloot haar te maken.
Want dat doe je, je besluit een foto te maken. Het was op een brug in Bazel. Ik keek naar beneden, zoekend. Onder me zat een vrouw langs de kade. Was ze eenzaam, was ze verdrietig? Niemand zit daar zomaar, het was bijna een statement.
Hoe zou het haar gaan, vraag ik me af, onhandig met de foto in de hand, vertwijfeld waar ik ze kan opbergen. Zodat ik ze binnenkort nog eens kan terugvinden.
Reactie plaatsen
Reacties