Ze zaten bij elkaar als in een pose voor een foto, rondom hetzelfde punt, alsof er een fotograaf zou komen, alsof het was afgesproken, voor later. Het duurde slechts een moment en tegelijk een eeuwigheid want alles viel stil, net zoals wanneer de staande klok zich opmaakt om te slaan, pal daarvoor, en uit haar lege kast een gerommel ontsnapt, krakend en oud, dat waarschuwt, dat zegt, Pas op, het uur komt eraan, je kunt er niet aan ontsnappen, maak er maar het beste van.
Een moment als een last zonder vergiffenis, drukkend en vol ernst. Een taak.
Reactie plaatsen
Reacties