De architect van het LWL-Museum für Kunst und Kulrur in het Duitse Münster heeft een sacraal gebouw neergezet. De immense hal reduceert je bij binnenkomst tot een nietigheid, er is geen menselijke schaal, enkel witte wanden en een immense trap die omhoog leidt.
Tot je door de intimiteit van de zalen wandelt, oog in oog met de schilderijen die op je hingen te wachten, en hier en daar een opening naar buiten ziet, een doorkijkje op het leven in de stad, op de domtorens, de kleinbladige lindes, de geschiedenis van de stad.
En wat een prachtige tentoonstelling, Kirchner. Picasso, over twee tijdgenoten die elkaar nooit ontmoet hebben en nu aan elkaar worden voorgesteld. De vormgeving van de expositie hadden ze van mij mogen weglaten, de schilderijen, tekeningen en etsen spreken voor zichzelf.
Op een andere verdieping loop je door de collectie van het huis, van de middeleeuwen tot vandaag. Een ontdekking.
Prik een datum, zoek je weg erheen en geniet. Ga op woensdag of zaterdag, dan kun je op het Domplatz genieten van de markt en in de rij staan voor een schaaltje gebakken Bratkartoffelen. Een attractie.
Reactie plaatsen
Reacties