Ik heb gisterochtend tijdens het roeien de nieuwe cd van Taylor Swift beluistert, omdat ik wist dat mijn kleindochter me erop zou aanspreken. Zij was een fan, een Swiftie. Vroeger vroeg ze welke liedjes ik goed vond als er een nieuwe cd uitkwam. Dus moest ik paraat zijn.
Ik was ook een Swiftie, per ongeluk bij haar terechtgekomen, via een liedje dat ze zong bij een film (Carolina). Vond ik mooi en zo kwam ik bij haar cd ‘Folklore’ uit en werd een fan. Ze stal mijn hart, zowel met de muziek als met haar teksten. Verhalend.
Maar nu, ‘The live of a showgirl’, heet het nieuwe album (plaat, denk ik nog altijd).
Vre-se-lijk! Oppervlakkige teksten, plat, ordinair ('zijn toverstaf opende mijn dijen'), vluchtige riedeltjes en flauwe koorstemmetjes. Niet één lied bleef me bij. Gelukkig moest ik nog mijn tijd volroeien zodat ik andere muziek kon beluisteren. Zelden zoiets onbenulligs gehoord.
Ik zag ertegenop dit aan mijn kleindochter te melden, maar die berichtte me zelf een krakend oordeel. We waren het eens, en zijn twee teleurgestelde Swifties. 😞🤔
Reactie plaatsen
Reacties