'Tis the last rose of summer
Left blooming alone
All her lovely companions
Are faded and gone
No flow’r of her kindred
No rose bud is nigh
To reflect back her blushes
And give sigh for sigh.
Gedicht van de Ierse dichter Thomas Moore, die het schreef in 1805, toen hij op Jenkinstown Castle in County Kilkenny, Ierland, verbleef.
Waarom zou deze tekst 220 jaar later nog steeds aanspreken en gezongen worden, gedraaid in menig klassiek radioprogramma. Het geeft een soort van troost, ik ben niet alleen die van afgelopen zomer weet heeft, er is ook de roos, zij was erbij. Hierna zal alleen ik nog de herinnering hebben.
Reactie plaatsen
Reacties