Ik weet niet of het iets met de foto te maken heeft maar ik probeer zo stil mogelijk de toetsen van mijn toetsenbord in te drukken tijdens het schrijven van deze tekst. Alsof ik iets zou verstoren, wakker maken. Alsof ik de dingen terug zou brengen in hun eigenlijke toestand. Ik wil ze nog even zo laten, nat in de mist, verwaterd in de grijze dag, die kleurloos over de herfst is gekropen. Ik wil in de foto zijn.
Het is moeilijk om de dingen aan te raken als je in een dergelijke wereld wandelt. Vanwege hun kwetsbaarheid. Ze lijken in een andere tijdsdimensie te staan. Ik schrijf wandelen, maar zou eigenlijk rondstappen moeten schrijven. Het maakt niet uit waar je terecht komt, of je verloren loopt en een paar kilometer omloopt. Het is niet van belang. Niet van belang maar wel van betekenis. De dingen hebben betekenis, laat daar geen misverstand over bestaan. Er is altijd een betekenis, een inhoud, zo dicht bij de dingen. De dingen spreken terug.
Reactie plaatsen
Reacties