Verstoken van alle nieuws ervaar ik het weer hier luchtiger dan het thuisfront, die, geteisterd door journaalbeelden en onheilsberichten de indruk hebben dat Andalusië aan het vergaan is.
Op straat moet ik voorzichtig zijn voor vallende sinaasappels en losgelaten citroenen, het lijkt eerder hoogzomer in mijn fantasie. Vandaag trekken mijn vrouw en ik naar Cadiz, oude stad aan de Atlantische Oceaan, waar de winden waaien en de schepen nog uitzeilen. Op de huizen in de oude stad staan wachttorentjes gebouwd vanwaaruit vroeger de vrouwen de schepen van hun mannen zagen terugkomen van de visvangst. Manuel de Falla heeft er gecomponeerd en ik weet dat er in het Parador hotel een stoel staat waarop Gabriel Garcia Marquez heeft gezeten. Een illusie van aanwezigheid. Dichter dan die stoel zal ik nooit bij hem geraken.
Reactie plaatsen
Reacties