Lopen

De berg, ik loop op de berg.

Lopen, lopen, ik heb lang gelopen. Ik loop nog steeds lijkt het wel, in mijn benen voel ik het, ik zal blijven lopen. Benen, kuiten, lopen. Neem je passen, goede passen, juiste passen. Niet groter, niet korter. Zet je voeten, beweeg je benen. Benen, denk aan je benen, niet aan de pijn, niet aan de kramp, aan de verzuring. Denk aan de atleten, hoe die volhielden, elke dag weer, en alsmaar beter werden. Lopen, lopen, lopen. De berg op. Stijgen, stappen, voet voor voet, steeds hoger. Daar moet ik zijn.
Daar is de finish, de streep, de verlossing. Omdat van daarboven de wereld te overzien is en het uitzicht rust geeft, omgeven door de bergen en landschap.