Ritme

Vandaag is het maandag. Dan dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag, zondag en weer maandag. Toen ik jong was had ik last van die orde, van dat ritme, de regelmaat. Ik werd gedwongen dit of dat te doen, zus of zo, louter omdat het maandag was. Of vrijdag, of zondag. Schuldgevoelens omdat ik iets niet had gedaan, verplichtingen. Dat ben ik pas laat kwijtgeraakt.

Dat is het enige vervelende aan een weblog, dat er patronen ontstaan. Ik probeer ze te vermijden, behalve de ‘Stillevens op zondag’. Uit angst over dezelfde onderwerpen te schrijven. Of doe ik dat? Laat het me direct weten.
Toch geeft orde een rust en een kalmte leerde ik van de heilige Benedictus. Alles is even belangrijk en dient gelijkwaardig uitgevoerd. Of het nou bijbelstudie is of de wc’s schoonmaken. Bij mij is dat boodschappen doen of aan een roman werken. Mooi principe.
Tegelijk: Ritme en orde maken alles gelijk, leerde ik van Thomas Mann (De Toverberg). Alle vrije woensdagmiddagen op school versmelten tot een en dezelfde woensdagmiddag.
Wanorde schudt dus de boel op, zoals een rustdag in de Tour de France iedereen uit het ritme haalt dat is ontstaan. Er gebeurt niets, het is rustdag. Er heeft niemand gewonnen.
Dus ritme en orde moeten zijn. Het is maandag.