Het leek wel of het bos op me wachtte en klaar stond om me op te nemen terwijl ik kwam aanwandelen.
Hoe zou het hier zijn als ik er niet was, bedacht ik. Nu verhielden bomen en begroeiing zich tot mij, zelfs de lege plekken waar de zon op viel, de dode takken op de grond, alles richtte zich naar mij en werd vanuit mijn ogen waargenomen. Als ik er niet was viel die blik weg en kon alles zich naar elkaar wenden en zou het hier druk en vol zijn, en niet die lege indruk geven die het nu had.
Ik bleef staan en twijfelde en liep uiteindelijk door. Ik hoorde er niet, ik zou iets verbreken.
Reactie plaatsen
Reacties