Mijn linkerhand, want met de rechter moest ik de foto maken. Dat ging maar net, in verband met afstand en scherpte.
Ik had een hele tijd naar de hand gekeken voor ik de foto maakte, alsof de hand niet van mij was, maar een eigen en apart wezen was.
Nu ik enkele weken later de foto bekijk is de hand nog steeds vreemd en niet eigen. Toch is het mijn hand, ik herken haar want zie haar elke dag. Zonder nadenken weet ik dat het mijn hand is, de zus van die andere. Ik heb er twee. Zoals iedereen.
Het is best een mooie hand zie ik, ietwat gesloten, maar dat kan door het liggen komen, op mijn been. Want ze moest even stil blijven voor de foto.
Als je goed kijkt zie je de Spaanse zon in de huid verscholen.
Reactie plaatsen
Reacties